Van de schaduw en het licht – deel 2 van 4

Van de schaduw en het licht – deel 2 van 4

2. Leven en dood in relatie met donker en licht
Ik realiseerde me ineens dat dit een prachtig voorbeeld is van wat de mens in het leven overkomt.
Laatst heb ik een artikel geschreven over de dood en dat we denken dat we dan naar het licht toe gaan. Dat is niet zo en ik heb ook geprobeerd om dat duidelijk te maken. Het is de schijn die bedriegt. Het is, zoals met zoveel in het leven als je in de stilte de rust vindt om dichter bij jezelf te komen, net andersom. We gaan vanuit de verleiding van het licht terug naar de duisternis van het stille niets. Daar waar we niets anders meer waarnemen dan de energie van zielen in onze nabijheid. Er is daar geen verlangen meer naar meer of minder. Waarom zou daar licht zijn als we geen ogen hebben om het waar te nemen? We laten ons lichaam tóch achter op Aarde! Dat maakt een ding voor mij erg duidelijk: De ziel heeft géén ogen……………!

©Fotograaf MarioKuijpers

In het licht zien we de verleiding die er is op Aarde. Die verleiding maakt ons actief en druk omdat we het bezit ervan najagen. Wie het goed doet zetten we nog eens extra in het (gouden) zonnetje.

Epke Zonderland met Olympisch goud (Londen 2012)

Maar als we naar rust verlangen zoeken we de duisternis en de schaduw op. We slapen ‘s nachts omdat we overdag niet echt tot rust kunnen komen. Als we overdag willen rusten sluiten we de gordijnen en doen we de ogen dicht. Dan sluiten we ons zo goed mogelijk af van de verleiding van het licht. Pas dan kunnen we even onszelf zijn. In de duisternis koesteren we onze gedachten, we brengen ze zo veel mogelijk tot rust om ons niet langer te verstoren. Als er toch ergens een straaltje licht binnen kan komen worden we daar weer tot grote ergernis door afgeleid omdat het de rust verstoort.
Dit alles bedenk ik in dat schaduwrijke bos als ik door de bladeren van de bomen naar het lichtspel zit te kijken.

©Fotograaf MarioKuijpers

Maar hoe zit het dan met de mensen die, áls ze terugkeren uit de dood, vertellen dat ze door een tunnel gaan met licht op het eind. Waarom heeft niemand dit nog verklaard? Voor mij is het heel duidelijk hoe dit misverstand heeft kunnen ontstaan. Wie een ‘bijna dood ervaring’ heeft sterft bijna maar mag toch terug keren naar het leven om wat voor reden dan ook.


Tijdens de ‘bijna dood ervaring’ voelt de mens die het overkomt even de duisternis en daarin de aanwezigheid van vertrouwde zielen. Dat kunnen geliefden, voorouders en geestverwanten (soulmates) zijn die blij zijn met de aanwezigheid van de stervende. Ze zoeken contact om je weer liefdevol op te kunnen nemen in hun dimensie. De stervende mens bedenkt daar lichamen bij omdat we als levende mens nu eenmaal die lichamelijke associatie (verbinding) hebben met die herkenbare zielen. Tijdens het sterven is die associatie nog intact. Maar het is je gedachte die de zielen vormgeeft.

Jeroen Bosch -het laatste oordeel (bron)

Wie sterft keert terug naar de stilte en de rust van de duisternis, de lange schaduw. Als je dan onverwacht toch terug mag keren uit deze overgang naar de wereld van de zielen (de tunnel van de twilight-zone) omdat het nog niet je tijd blijkt te zijn, keer je weer terug in je lichaam en ga je opnieuw waarnemen met je ogen. Je neemt afscheid van de zielen die je kwamen groeten waarna je omkeert in de tunnel en weer teruggaat richting het licht van onze wereld. 

Zonder licht zou onze wereld niet bestaan. Het is het licht dat onze vaste wereld zichtbaar maakt voor onze ogen. Het is het licht dat ons de waan geeft dat we in een paradijs leven. Onze ultieme verslaving is onze verslaving aan wat het licht zichtbaar maakt. Ik heb geen hekel aan het licht en wil zeker niet altijd in de duisternis leven, als mens op Aarde in ieder geval niet. Maar door dit inzicht is me weer het een en ander duidelijk geworden. Zonder licht geen leven, zonder duisternis geen rust.

YinYang – licht en duisternis in evenwicht, omringd door duisternis
Hopi-labyrint, de weg is licht, alles er omheen is donker, het eindpunt is donker
De Ankh is het oeroude symbool van het licht, de levensenergie. 

Het is ook de sleutel van het eeuwigdurende geluk. 

Voor de gnostiek is de Ankh de sleutel voor het terugvinden van de Goddelijke Vonk die het Vuur in je Hart zal ontsteken. Het teken bestaat uit een vrouwelijk en een mannelijk deel (cirkel en kruis) en is daardoor een metafoor voor de tweeslachtigheid en de steeds voortdurende schepping van de hele natuur.

De Ankh lijkt op andere oude kruisvormen uit de tijd ver voor het ontstaan van het christendom zoals:

Venus-symbool (Romeinen, de levenscirkel boven een kruis van de geest)
Keltisch kruis (Ierland-Wales)
Runen kruis (Noord-Europa)
Koptisch kruis (Noord-Afrika, Midden-Oosten)
Ionisch kruis (Griekenland)

Symbolen zijn er om je te herinneren aan wat je belangrijk vind in het Hier en Nu.
Naar mijn eigen idee zit geluk in het Hier en Nu vooral in het zien van het mooie in het imperfecte in alles om je heen.

Het mooie imperfecte vind ik zelf vooral terug in het fotograferen van vervallen kastelen en ruïnes. Deze stralen een spannende schoonheid uit die mij uitdaagt maar ook rust brengt.

©Fotograaf MarioKuijpers

kasteelruïnes – het ooit perfecte mooie imperfecte.

Ik ben gelovig omdat ik geloof dat er een groot mystiek verhaal is dat de altijd in onze wereld aanwezig zal zijn om ons te inspireren. Het is het verhaal van het moment, in het verleden, van ver voordat de mens op Aarde kwam, van het Hier en Nu, tot ver voorbij de tijd dat de mens weer verdwenen zal zijn van de Aarde. 

Het verhaal bevat alle kennis die je nodig hebt om je leven tot een goed einde te brengen. Alles wat je hoeft te doen is dit verhaal zo vaak als nodig te raadplegen.
Het grote mystieke verhaal staat nergens beschreven omdat woorden het niet kunnen bevatten en altijd zullen leiden tot verkeerde interpretaties. Het mystieke verhaal bestaat puur en ongewijzigd in alles wat ons omringd. Het is onze geest die in staat is om dit verhaal op te vangen en de gedeeltes die je vraagt uit het verhaal te halen zodat je er gebruik van kunt maken. Je maakt zelf de keuze of en wat je van het verhaal te weten wilt komen.

Alles wat leeft en bezield is, is in staat om zelf keuzes te maken die invloed hebben op de gebeurtenissen die je overkomen, nu en in de toekomst. Op het verleden heb je geen invloed meer. Het verleden heeft echter nog wel invloed op jou, Hier en Nu, door dit grote mystieke verhaal. In dit verhaal zit alle kennis en wijsheid verborgen die je nodig hebt. Het is het verhaal van gnosis, het weten en geweten. 

Smaragden Tafel

Ik geloof dat als je zelf je keuzes maakt en datgene doet wat de natuur je uit jezelf laat doen, de gebeurtenissen zullen gaan zoals ze voor jou het beste zullen uitpakken. Bij die keuze zorgen valse idealen, zoals ten koste van jezelf anderen willen plezieren of imponeren, dat je van je eigen weg afdwaalt. Het maakt je ongelukkig en gestrest.

Als je aan een ander iets duidelijk wilt maken slaag je daar alleen in als datgene wat je doet ook werkelijk uit jezelf komt en je er zelf op geen enkele manier krediet voor wilt hebben. Ik denk hierbij aan nederig mensen als de Dalai Lama, Nelson Mandela en Mahatma Gandhi.

 Dit is waar ik aan denk als ik daar stil in dat bos om me heen zit te kijken. Er zijn wel eens fietstochtjes die me minder opleveren maar neem rustig van me aan: ook van een minder intense fietstocht kan ik erg genieten 😉

  • Mario Kuijpers
  • 2021

Lees verder: Van de schaduw en het licht – deel 3. Energie en materie

Bronnen afbeeldingen:

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *