Van de schaduw en het licht – deel 1 van 4

Dit bericht bestaat uit 4 afzonderlijke delen:

• 1. Van de zon en de schaduw
• 2. Leven en dood in relatie met donker en licht
• 3. Energie en materie
• 4. De stoffelijke en de onstoffelijke wereld (van de geest en de ziel).

1. Van de zon en de schaduw

Verslag van een wondermooie dag.

Een heerlijke zomerse dag. Ik heb mijn nieuwe fiets gekocht om veel te kunnen gaan fietsen. Lang hield het regenachtige en koude weer me tegen maar nu is er geen houden meer aan. Hooguit kan de zon nu weer tè heet zijn. Maar als ik me daardoor tegen laat houden kom ik nooit meer aan fietsen toe.
Het mooie van in de zon fietsen is dat ik nog meer geniet als ik even in de schaduw kan fietsen. Altijd heb ik gedacht dat de zon me aan zou trekken en dat is natuurlijk ook zo, maar zeker niet onbegrensd. De zon doet me ook weer verlangen naar de schaduw, zeker als de zon me met overvloed beschijnt.
Maar als ik uit de schaduw kan treden is de zon toch mijn favoriet. Wat een heerlijke sfeer brengt ‘het spel van licht en schaduw’ om me heen. De natuur is echt op zijn top nu ik hier zo rondfiets langs weilanden en kanalen en door bossen en landschapsparken.

De afwisselende vergezichten laten me ook echt ver wegkijken maar dichtbij is het ook verrassend gevarieerd. Ik fiets rustig aan en het valt me op hoe stil het is overal. Het is vakantietijd en af en toe komt een verdwaalde fietser me tegemoet. En ik rijd toch echt over de mooiste fietspaden in de omgeving!

Na een kleine drie kwartier rijd ik een paadje op waar ik nog niet eerder geweest ben. Het brengt me verrassend genoeg naar de koele rustplaats waar ik zojuist stilletjes om gevraagd heb. Ik kom uit in een groot bos en na enkele honderden meters is er een afslag naar een donker bospad.

Ik besluit om dat pad te nemen en al na enkele meters kom ik op een kleine open plek terecht waar plots een bankje staat. Ver afgelegen van de doorgaande fietsroute stap ik verbaasd maar blij van mijn fiets af zodat ik op het bankje plaats kan nemen en in de koele schaduw een slokje water kan nemen en even op adem kom.

Als ik eenmaal een tijdje zit valt me op hoe rustig het is én hoe mooi! Er komt niemand aan me voorbij, slechts op afstand hoor ik af en toe een fietser of wandelaar voorbijkomen. Nog altijd verbaasd van zoveel toevallige schoonheid concentreer ik me even op de stilte. Ik sluit mijn ogen, leg mijn handen op mijn bovenbenen en probeer mijn gedachten stil te laten zijn door me te concentreren op wat er in mijn omgeving gebeurd.

• Er breekt een takje af ergens boven mijn hoofd omdat er een vogel weg vliegt.
• Recht voor me hoor ik een andere vogeltje zijn liedje zingen. 
• Opzij van me valt een blad zachtjes op de grond. 
• Voor me ritselt er iets door het bladerdek onder de grote bomen.

In deze oase van rust brengen de geluiden me dicht bij de natuur. Ik houd mijn ogen gesloten en ga er nog een moment langer helemaal in op.
Wát een ontspanning……… ik moet even opletten dat ik niet in slaap val. 

Als ik even later mijn ogen weer open doe valt me nog iets wonderbaarlijks op. Ik zie hoe het licht beweegt in de schaduw maar als ik even goed kijk zie ik ineens dat die beweging komt doordat de schaduw beweegt. Zonder de schaduw zou het licht alleen maar schijnen, zonder te bewegen! De schaduw maakt dat het licht kan spelen en het is juist die schaduw die het schouwspel wonderbaarlijk mooi maakt.

Ik zit stilletjes voor me uit te kijken en neem de verleiding van het licht waar. Ik voel me prettig in de schaduw en de hitte van het zonlicht trekt me echt niet aan. Echter door het wonderlijk mooie samenspel met de schaduw trekt het licht wél mijn volle aandacht. De schaduw valt erbij in het niet en als ik niet beter zou weten zou de schaduw mij zelfs niet opvallen. Alleen omdat ik er voor gekozen heb om vol in de schaduw te gaan zitten om af te koelen ben ik me bewust van die schaduw. Ik ontdek dat ik de schaduw altijd ondergeschikt heb gemaakt aan het licht. De verleiding van het wonderlijke spel van het licht heeft me altijd aangetrokken. Ik ben me echter nooit bewust geweest van de belangrijke rol die de schaduw (de duisternis) speelt in dit spel.

In het licht is de verleiding zichtbaar

Het zonlicht neemt de schaduw weg! Maar de schaduw handhaaft zich op duistere plekken. Zonder schaduw zou het licht onopvallend en gewoontjes zijn. Het licht speelt met de schaduw om opvallend te kunnen schijnen. De schaduw dwingt het licht om zichtbaar te zijn. In de schaduw kun je bescherming zoeken als het zonlicht je te veel wordt. Je hoeft echter geen bescherming te zoeken tegen de schaduw. Je wordt hooguit door de warmte van het zonlicht uit de schaduw gelokt. Maar dan is het opletten dat je geen schade oploopt omdat je te lang in het warme zonlicht verblijft. Je kunt je branden aan de warmte van het licht als je de verleiding niet kunt weerstaan en te laat bescherming zoekt in het duister van de schaduw.

• MarioKuijpers
• 1 Mei 2021

Lees verder: Van de schaduw en het licht – 2. Leven en dood in relatie met donker en licht